Chrześcijanina obowiązek dobroczynienia również w odniesieniu do ekonomii - Jan Michał Małek

Po dziesięcioleciach indoktrynacji marksistowskiej w okresie Polski Ludowej, a następnie dzięki działaniom
obecnych w polskich mediach i szkolnictwie licznych lewicowych wychowanków tamtego reżimu, poważna
część polskiego społeczeństwa została zainfekowana wpływami marksizmu. Nawet ci, którzy odżegnują się
od socjalizmu i uważają się za dobrych katolików, niejednokrotnie wykazują się mentalnością socjalistyczną
i zgodnie z nią postępują.
Tymczasem nigdy nie da się pogodzić marksizmu z chrześcijaństwem, gdyż nie da się pogodzić
przeciwstawnych sobie dogmatów. W każdym razie, obecnie miliony ludzi, niezależnie od tego za kogo się
uważają, wykazują się wypaczoną wizją świata. Szczególnie widoczne jest to w dziedzinie ekonomii
i gospodarki. Bowiem, mimo że każde państwo „realnego socjalizmu” (Kuba, Wenezuela, Korea Północna, nie
mówiąc już o byłym ZSRR i „demoludach”) prowadzi kraj do gospodarczego i społecznego upadku i nędzy,
nadal mnóstwo ludzi w innych krajach chce u siebie więcej socjalizmu w różnej formie. Większość z nich nie
zdaje sobie sprawy, że ulegają atrakcyjnym, a zwodniczym hasłom i obietnicom cynicznych polityków
i fałszywych proroków oraz że promują zło.
Ponieważ, jako chrześcijanie wiemy, że „wiara bez uczynków martwa jest” (Jk 2,26), nie powinniśmy
pozostawać obojętni i bierni wobec powyższego stanu rzeczy, zacznijmy działać na rzecz dobra... Należało by
zacząć to czynić w dziedzinie ekonomii i gospodarki, ponieważ człowiek olbrzymią część swego aktywnego
życia spędza na działalności o charakterze gospodarczym, a mimo to szeroko panoszy się ignorancja
ekonomii, która jest nauką o gospodarce.
Zachęcamy więc wszystkich co światlejszych wiernych:
1) do poszerzania swej wiedzy ekonomicznej w oparciu o chrześcijańską myśl ekonomiczną, według której
podstawową zasadą dobrej gospodarki, prowadzącej do największej pomyślności i dobrobytu jest
stosowanie się do pochodzących od Stwórcy praw naturalnych i posłuszeństwo Bożym przykazaniom, do
których należy poszanowania tego, co należy do innych i do korzystania z nauk Chrystusa zawartych
w Ewangeliach. Do wspomnianych praw naturalnych należy prawo człowieka do swej własności, wyraźnie
potwierdzone przykazaniami VII i X Dekalogu*;
2) do szerzenia podstawowej wiedzy ekonomicznej w polskim społeczeństwie, wykazującym wciąż – jak
wyżej wspomniano – wiele ignorancji w dziedzinie ekonomii, czego dowodem jest choćby powszechne
przyzwolenie społeczne na łamanie prawa podaży i popytu, a nawet żądanie od władz ustanawiania praw
w konflikcie z tym prawem wynikającym z samej natury człowieka i z tego powodu gospodarczo szkodliwych;
3) do rozpatrywania i analizowania problemów gospodarczych, społecznych i politycznych z perspektywy
chrześcijańskiej myśli ekonomicznej oraz wyciągania stąd logicznych wniosków dla możliwego ich
zastosowania w praktyce dla dobra wszystkich. Jednym z takich wniosków byłoby zapobieganie powstawaniu
nowego i zwalczanie istniejącego ustawodawstwa, które legalizuje okradanie obywateli przez państwo i jego
instytucje;
4) do szukania, identyfikowania i doceniania sprzymierzeńców w naszych wysiłkach na rzecz wspólnego
dobra i osiągania lepszego jutra dla Polski i Polaków. Największym i naturalnym sprzymierzeńcem dobrej
gospodarki i ubogich jest Kościół, który przez nauczanie duszpasterzy winien nieustannie przypominać
wiernym i politykom o istnieniu przykazań „Nie pożądaj cudzego” i „Nie kradnij!” oraz o powszechnie
negatywnych skutkach gospodarczych ich nieprzestrzegania. Kościół, który bazuje na niewzruszonym

fundamencie Dekalogu i Ewangelii przedstawia sobą olbrzymi potencjał w pomocy ludziom, również w ich
doczesnym bycie – koncentrujmy więc nasze wysiłki i działania we współpracy z naszymi duszpasterzami na
rzecz przestrzegania wspomnianych przykazań, a stąd na rzecz wspólnego dobra;
5) dla ułatwienia realizacji powyższych kierunków działania w ramach chrześcijańskiej dobroczynności – do
organizowania kół, kółek, klubów i podobnych jednostek kształceniowych, dyskusyjnych czy towarzyskich,
bądź angażowania się w już istniejące ruchy czy organizacje, takie jak Ruch „Europa Christi”, Akcja Katolicka,
„Ordo Iuris”, bądź niezależne od nich;
6) do nieustannego przypominania sobie i innym, że chrześcijanin nie może pozostawać obojętny i bierny
wobec zła i dlatego winien je zwalczać. Bierność i bezczynność są wyrazem zgody na zło, a nieraz i wyrazem
współuczestniczenia w jego szerzeniu;
7) jako obywateli kraju demokratycznego i wyborców – do głosowania na takich kandydatów do władz,
którzy wykazują swym postępowaniem opieranie się na wartościach chrześcijańskich, do których należy
nietykalność cudzej własności i wolności, a w danym wypadku – nietykalność własności prywatnej obywateli
i nienaruszalność ich wolności, z wolnością działalności gospodarczej włącznie;
8) do dokonywania częstego rachunku sumienia, jako chrześcijanina zobowiązanego do dobrych uczynków –
ile godzin solidnej pracy lub ile swych pieniędzy, tygodniowo, a co najmniej miesięcznie, przeznaczam na
pokonywanie zła dręczącego mój kraj.
* Jako przykłady książek i lektur pomocnych w samokształceniu się w dziedzinie ekonomii polecałbym, m. in.
następujące pozycje: 1) Henry Hazlitt, Ekonomia w jednej lekcji; 2) Frédéric Bastiat, Prawo; 3) Ludwig von
Mises, Mentalność antykapitalistyczna; 4) Mark Spangler, Fałsz politycznych frazesów; 5) Alejandro A.
Chafuen, Chrześcijanie za wolnością; 6) Michał Wojciechowski, Moralna wyższość wolnej gospodarki; 7)
Friedrich A. Hayek, Droga do zniewolenia;
8) Feliks Koneczny, O sprawach ekonomicznych; 9) Thomas Sowell, Ekonomia dla każdego, przy czym
większość z cytowanych tu autorów opublikowało wiele innych wartościowych dzieł.
Dokończenie