KRZESANIE „ISKRY”
Jan M. Małek
Niniejszy numer comiesięcznego dodatku „Europa Christi” do Tygodnika Katolickiego „Niedziela” jest 50., a więc stanowi wydanie jubileuszowe. Warto z tej okazji przypomnieć główną misję i cel, dla którego powstał Ruch „Europa Christi”, a mianowicie odnowienie i zdynamizowanie ducha chrześcijańskiego wśród wiernych, poczynając od tych w Polsce, z równoczesnym zwalczaniem i odrzuceniem wpływów ideologii antychrześcijańskich, do których w pierwszym rzędzie należy ideologia marksistowska.
Jaki i czy w ogóle dokonany został postęp w realizacji powyższej misji?
Według objawień doznanych przez wielu błogosławionych Kościoła, Polska jest predestynowana do odegrania czołowej roli w obronie chrześcijaństwa i jego duchowym odmłodzeniu. Chrystus powiedział do św. Faustyny: „Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście moje”. Papież Jan Paweł II nieraz się na tę „iskrę” powoływał.
Czy jednak Polska posłuszna jest lub będzie woli Chrystusa? Niestety, jak dotąd Polacy powszechnie odrzucają tę możliwość. Stąd też i nie ma komu wykrzesać owej „iskry”.
Bóg, stwarzając człowieka, obdarzył go życiem i własnością (będącą podstawową rękojmią jego wolności). Dlatego prawo człowieka do życia i własności jest pochodzącym od Stwórcy prawem naturalnym, którego łamania zakazał On przykazaniami Dekalogu. Tymczasem praktycznie wszyscy ludzie, łącznie z chrześcijanami, również w Polsce, powszechnie odrzucają praktykowanie tych przykazań, ustanawiając sobie prawa je gwałcące, a nasze duchowieństwo o tym zasadniczo milczy!
Aby nie być gołosłownym: kilka miesięcy temu Fundacja PAFERE z Warszawy rozesłała nieodpłatnie 5000 egzemplarzy książki pt. „Chrześcijańska myśl ekonomiczna” do około tej samej liczby proboszczów parafii katolickich w Polsce. W publikacji tej opisane jest między innymi 9 podstawowych, najbardziej rozpowszechnionych sposobów kradzieży dokonywanej w ramach praw stanowionych w konflikcie z prawem naturalnym i przykazaniami Dekalogu i przy aprobacie wiernych.
Jaka była na to reakcja? Ani jednej odpowiedzi – 100% milczenie! (Z wyjątkiem zwrotu jednej przesyłki z powodu śmierci adresata). Jak to świadczy o zainteresowaniu naszych duszpasterzy znaczeniem Bożych przykazań? A w szerszej perspektywie – i naszego Kościoła, jako wspólnoty wiernych?
Piszemy o tych sprawach, żeby bić na alarm i zachęcić naszych braci i siostry w wierze do rachunku sumienia i do refleksji na temat wykrzesania owej „iskry” odrodzenia ducha chrześcijańskiego. Obyśmy w sytuacji obecnej beznadziejności nie stracili nadziei!
